…Στους ήχους από το σύρσιμο των κυμάτων
τυλίχθηκαν όλα όσα ξεχύθηκαν από εμάς …
Xάδια δεμένα με κοφτές ανάσες
φιλιά τυλιγμένα σε ψιθυριστά λόγια
κραυγαλέα «θέλω» αλυσοδεμένα με υποσχέσεις
λαίμαργες ματιές που παραδόθηκαν στη φωτιά…
Ιδρωμένα κορμιά δοσμένα σε ακόρεστες φλόγες
που αντί να σιγάσουν δυνάμωναν κι έκαιγαν βαθειά…
Κι έπειτα, τα “θεριά” βγήκαν έξω λυτρωμένα,
να βοσκήσουν ανυπόμονους απλωμένους πόθους,
αιχμαλωτισμένους μέσα σε ανεμπόδιστες κραυγές…
Όλα από εμάς κείτονταν εκεί, σε μια άναρχη τάξη,
παραδομένα στο αναγνωριστικό γλείψιμο,
έπειτα στα δόντια και στα αιχμηρά νύχια των “θεριών”…
-Kanenas Kanenas-
… Σαν οι βαριές ανάσες
κορμιά μπορούν να αγγίζουν,
οι πόθοι που ξεχύνονται,
την λογική παραμερίζουν
και γίνονται λαίμαργα θεριά,
κάθε αντίσταση λυγίζουν
και φέρνουν τρέμουλο, ασίγαστο,
μέσα στην άναρχη καρδιά …
-Kanenas Kanenas –
… Μύρωσα ένα φιλί και το έστειλα στον άνεμο
παρακαλώντας το να σε συναντήσει…
Και τ΄ απαλό αγέρι το ταξίδεψε μακριά
ίσα με το μπόι των χειλιών σου…
και τ΄ απόθεσε επάνω εκεί με προσοχή…
Ύστερα το άπλωσε ευλαβικά και στοργικά
μέχρι το βλέμμα των ματιών σου
κι άφησε στο τρέμουλο της καρδιάς
το καλωσόρισμά του….
Και φύσηξε άνεμος ταξιδευτής ξανά
απλώνοντας το άρωμα σου σε μια αγκαλιά
που δίψαγε να σφίξει τ’ άγγιγμα σου
μα άφησε μόνο δεκάδες άδοτα φιλιά …
Ανάσες στρώθηκαν σε μια θλιμμένη απλωσιά
σκέψεις ζευγάρωσαν με χάδια απ’ τα παλιά
και ρίγη σκέπασαν κλεμμένες αναμνήσεις
κρύβοντας όρκους και σβησμένα όνειρα,
ριγμένα μέσα σε στάλες δάκρυα θολά …
-Κanenas Kanenas-
… Μια τυφλή φωτιά που διαπερνά το σύμπαν
είναι ο έρωτας …
Για να τον αντέξεις, σε αφήνει ν΄ αγγίζεις από το λίγο του
και να γεύεσαι λίγο από το πολύ του …
Κάποτε νιώθεις πως τρεχάλα του πήρες αρκετά
άλλες φορές παθιάζεσαι να του κλέψεις κάτι παραπάνω….
-Kanenas Kanenas-
…Σκίσε έναν στεναγμό στα δύο
και κάντον ανάσες …
Ζήσε μαζί μου…Αυτό λέγεται αγάπη …
Σκίσε τις ανάσες και κάντες κραυγές,
πέθανε μαζί μου… Αυτό λέγεται θυσία…
Κομμάτιασε τις κραυγές, δέσε τες με φωτιά και
κάντες έρωτα, ν’ αναστηθείς μαζί μου…
Αυτό λέγεται ολοκλήρωση …
-Kanenas Kanenas-
…Όσα δεν θέλησες να δεις μέσα από μένα
τα άφησα παρακαταθήκη στις αισθήσεις σου…
Δες τα, είναι όλα ακόμα εκεί…
Οι τρεμάμενες λάγνες λέξεις κρεμασμένες απ΄ τα ακρόχειλα σου,
Οι θολές οπτασίες δεμένες στα μισόκλειστα βλέφαρα σου,
το άρωμα του έρωτα μας, πότισε ανεξίτηλα, βαθειά το δέρμα σου,
οι πνιχτές ηδονικές κραυγές έμειναν σιγανά φυλακισμένες μέσα σου,
κι όσα ποθήσαμε και δειλιάσαμε να τα αγγίξουμε, κοίταξέ τα,
όλα κείτονται αλυσοδεμένα στις σκοτεινές πτυχές της ψυχής σου…
Δες τα , βρίσκονται ακόμα εκεί , άγνωστο πια τι προσμένουν…
-Kanenas Kanenas –
… Άφησα μόνο την σιωπή μου να μιλάει, απαλά, λιτά,
σαν φυλλοθρόισμα, προβάλλοντας από το σκοτάδι…
Την ορμήνεψα πως ν΄ αγγίζει απαλά τα συναισθήματα
προσέχοντας, διάφανα καθώς είναι μην τα τραυματίσει
και πως να χαρίζει φως σε μοναχικές αμίλητες ψυχές….
Οι λιγοστές λέξεις που κάποτε αθέλητα ξέφυγαν
δεν ήταν αρκετές για να στήσουν χορό πολυλογίας
μα έφτασαν για να στολίσουν άκαμπτα χείλη
πλάθοντας μια άχαρη, δυσάρεστη γκριμάτσα
μ΄ ένα επίλογο σε ένα χαμόγελο αγάπης, ίσως κι απρόσμενης χαράς …
-Kanenas Kanenas-
