Το Πρόσωπο της Αγάπης" με τη Νένας Βενετσάνου

Το Πρόσωπο της Αγάπης" με τη Νένας Βενετσάνου

Τρίτη, 06 Ιούλιος 2010 13:48

Τίτλος: Το Πρόσωπο της Αγάπης Συνθέτης: Καλλιόπη Τσουπάκη Συνολική διάρκεια: 36:19’’ Χρονολογία κυκλοφορίας: 2002 Κυκλοφορία: MBI, Musurgia Graeca, ΜΜΒ 10898 Ερμηνεία: Νένας Βενετσάνου (φωνή), Βασίλης Τσαμπρόπουλους (πιάνο). Ποίηση: Μαρίας Πολυδούρη, Κ. Π. Καβάφης, Γιώργου Σαραντάρη, Βικτωρίας Μακρή, Καλλιόπη Τσουπάκη. «Το πρόσωπο της Αγάπης με κάνει να αισθάνομαι περήφανη και τυχερή. Περήφανη επειδή παρουσιάζω αυτά τα υψηλής αισθητικής τραγούδια της Καλλιόπης Τσουπάκη για πρώτη φορά στην ελληνική δισκογραφία και τυχερή για τη συνεργασία μου με τον Βασίλη Τσαμπρόπουλο, αυτόν τον ευφυή και λαμπρό μουσικό. Τα τραγούδια αυτά σηματοδοτούν με μια γλώσσα απελευθερωτική την αλλαγή που αναζητώ στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι και συνδέουν απερίφραστα την Ευρωπαϊκή μουσική πρωτοπορία με το δικό μας μουσικό τοπίο, έτσι όπως εξελίσσεται θαρραλέα και δημιουργικά σήμερα. Είναι τραγούδια βαθιά ριζωμένα στο χώρο του αισθαντικού. Η αισθησιακή τους δύναμη φυλάσσει ζωντανή την υπόσχεση, τη συγνώμη, τη λεπτότητα των ανθρώπινων πράξεων, προβάλει μια ασυμβίβαστη στάση σε ότι εμποδίζει την αποκάλυψη της ομορφιάς ανάμεσά μας και είναι μια στιγμή θριάμβου της συνείδησης ενάντια στις δυνάμεις της λήθης. Ευχαριστώ όλους όσους συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού του έργου. Αφιερώνω τη δουλειά μας στους ανθρώπους που κοιτούν κατάματα την εποχή μας, που αγαπούν, υποστηρίζουν και αναγνωρίζουν ό,τι στερεώνει το μέλλον». Νένα Βενετσάνου (από το ένθετο του δίσκου) Βασίλης Τσαμπρόπουλος «Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος, που γνώρισα τη Μουσική της Καλλιόπης Τσουπάκη, μέσα από τον ιδιαίτερο αισθαντικό κύκλο τραγουδιών της για φωνή και πιάνο. Μια μουσική δημιουργία εμπνευσμένη, απέριττη, έντεχνα αφαιρετική και συνθετικά πλήρης. Μέσα απ' αυτά τα τραγούδια, η φωνή και το πιάνο προβάλλονται σε μια ιδεώδη ισορροπία μεταξύ τους, μπλέκοντας πολλές φορές εκούσια τους ρόλους τους, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια εξαιρετική αίσθηση σύμπνοιας σε κάθε μουσική φράση. Η Καλλιόπη Τσουπάκη, δεν προσποιείται με τη μουσική, δε νοθεύει τιε ιδέες της στο βωμό της εμπορικότητας. Έχει επιλέξει συνειδητά, τον δύσκολο δρόμο της ακούραστης δημιουργού στον άπειρο κόσμο της Μουσικής». Βασίλης Τσαμπρόπουλος (από το ένθετο του δίσκου) Καλλιόπη Τσουπάκη «Το πρόσωπο της αγάπης είναι διάφανο. Είναι ο μαγικός καθρέφτης που παίρνει τη μορφή του αγαπημένου μας, ένα άπιαστο όνειρο, μια χίμαιρα που γίνεται τραγούδι για να το πάρει ο άνεμος, μια ανάμνηση που καλπάζει αδιάκριτα στη φαντασία μας και έρχεται τόσο κοντά που μας ξεγελά. Το πρόσωπο της αγάπης είναι το πρόσωπο που μέσα του θέλουμε να χαθούμε, που του χαμογελάμε και αφηνόμαστε με τα μάτι κλειστά να μας αγκαλιάσει ελπίζοντας να γείρει πάνω μας τα πέταλά του σα νυχτολούλουδο και να μας κοιμίσει στην ευωδιαστή του αγκαλιά. Αυτή η συλλογή ερωτικών τραγουδιών με θέμα τον αναπάντητο έρωτα, την έγραψα ειδικά για τη Νένα Βενετσάνου και συνοδεία πιάνου μεταξύ του 1995 και 1999. Θέλω να την ευχαριστήσω ιδιαίτερα για την αγάπη, αφοσίωση και φροντίδα με την οποία αγκάλιασε αυτά τα τραγούδια, όλα αυτά τα χρόνια, όπως επίσης και τον Βασίλη Τσαμπρόπουλο για τη μουσικότατη συνοδεία. Τέλος θα 'θελα να ευχαριστήσω το ίδρυμα SFERRA και την Άννα Ιωσηφίδου για τη συμβολή της στη συνεργασία μου με την Νένα Βενετσάνου με τη διοργάνωση της πρώτης παρουσίασης αυτών των τραγουδιών με μια σειρά συναυλιών στην Ολλανδία και το Βέλγιο το 2000. Τα τραγούδια είναι αφιερωμένα στον Louis Andriessen». Καλλιόπη Τσουπάκη (από το ένθετο του δίσκου) Ιστοσελίδα για την Καλλιόπη Τσουπάκη: Κλικ εδώ  «Στην αναζήτηση του ιδανικού ή τέλειου δισκογραφήματος, του αναφερομένου, γενικώς, στην αρχή της ελληνικής τραγουδοποιίας, ως έκφραση σύγχρονης αισθητικής αντιλήψεως, ίσταμαι ενώπιον ιδιαιτέρως ευχαρίστησης και πρόσφατης εκπλήξεως. Αναφέρομαι στο «Πρόσωπο της Αγάπης», προϊόν αγαστής συνεργασίας και συν-δημιουργίας τριών εξεχόντων υπηρετών της Μουσικής Τέχνης: α) της Καλλιόπης Τσουπάκη, συνθέτριας, κατ΄ εξοχήν, έργων λόγιας μουσικής δωματίου, και μόνιμης κατοίκου Ολλανδίας, β) της αισθαντικής τραγουδίστριας Νένας Βενετσάνου με αξιόλογη παρουσία στο λεγόμενο«έντεχνο»τραγούδι και γ) του πιανίστα (και συνθέτη δευτερευόντως) Βασίλη Τσαμπρόπουλου, γνωστού για τις απαράμιλλες ερμηνείες του σε έργα του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Η ευτυχής αυτή συνύπαρξη και το εκπληκτικής ηχητικής ομορφιάς τελικό δισκογραφικό αποτέλεσμα, ξεκίνησε από το 1995. Η Τσουπάκη ετόλμησε, με βάση τη φωνή της Βενετσάνου, να συνθέσει τον κύκλο τραγουδιών«Πρόσωπο της Αγάπης» για φωνή και πιάνο. Το θέμα που αναφέρεται στο διάφανο, δίκην μαγικού καθρέπτου, πρόσωπο της αγάπης το οποίο λειτουργεί τελικώς ως απλησίαστο όνειρο, εφ' όσον δεν επιτρέπει την εκπλήρωσή της διακαούς επιθυμίας να αγκαλιάσει και να κοιμίσει στην ευωδιαστή αγκαλιά του τους μετέχοντας αυτού του ονείρου. Η ολοκλήρωση του κύκλου των, οκτώ τελικώς, τραγουδιών έλαβε χώρα το 1999. Η δημιουργός του τον αφιέρωσε στον δάσκαλό της, κορυφαίο Ολλανδό συνθέτη Louis Andriessen, η δε πρώτη παρουσίασή του έλαβε χώρα το 2000 σε συναυλίες εντός της Ολλανδίας. Τα ποιητικά δάνεια υπέροχων των Μαρίας Πολυδούρη («Σ' ένα φίλο», «Όνειρο», «Η άνοιξη έφτασε», «Έλα μαζί μου»), Κ. Π. Καβάφη («Μακρυά»), Γιώργου Σαραντάρη ( «Έλα οι γλάροι μ' αναγγέλνουν»), Βικτωρίας Μακρή («Σ' αγαπώ») και της ίδιας («Άνεμος φυσά»), η αμεσότητας της γραφής και το υπέροχο πλέξιμο με τη μουσική, με την εξαιρετική αίσθηση σύμπνοιας σε όλες τις φράσεις, αναδεικνύουν την παρτιτούρα σε μεγαλόπνοο και υψηλής αισθητικής φωνητικό έργο. Ως προς το ύφος, ποσώς εντάσσεται στο λόγιο μουσικό ιδίωμα (ήγουν τη«σοβαρή» μουσική) ως θα ήταν φυσικό ή αναμενόμενο, όπως επί π.χ. Τα υπέροχα «Μέλος Ήδυστον» και «Σαπφούς δάκρυα», φωνητικά έργα της Τσουπάκη από τις αρχές της δεκαετίας του '90 (δυστυχώς απόντα από την επίσημη δισκογραφία). Αν και η γραφή του πιάνου «προδίδει» την στέρεη μουσική παιδεία και, κυρίως, την υπηρεσία της συνθέτριας στη λόγια μουσική, εντούτοις, η μοναδικής ποιότητος και εκφραστικότητος ερμηνευτική δεινότης της αγγελικώς άδουσας Βενετσάνου, εκτός από το ότι σε συνεπαίρνει εις το έπακρον, σαφώς τοποθετεί το «Πρόσωπο της Αγάπης», στο χώρο του καλούμενου «έντεχνου» τραγουδιού. Ο κύκλος προσομοιάζει, σε πολλά σημεία, με τα «Τραγούδια της Αμαρτίας», έργο, επίσης για φωνή και πιάνο, του αξέχαστου Μάνου Χατζιδάκι, όπως τα έχουμε γνωρίσει από τους θαυμάσιους Καρακότα και Μπακοπούλου. Όπως ο Μάνος, έτσι και η Τσουπάκη «ακτινογράφησε», λεπτομερώς σύμπαν το εύρος της φωνητικής περιοχής της Βενετσάνου και οιαδήποτε συλλαβή ή λέξη, τονίσθηκε αναλόγως με βάση το ηχοχρωματικό πλαίσιο. Και επέτυχεν απολύτως του σκοπού της. Είμαι δε απολύτως πεπεισμένος ότι η, έως ασίγαστου πάθους, συν-ερμηνεία Βενετσάνου-Τσαμπρόπουλου στο συγκεκριμένο μουσικό αριστούργημα ουδέποτε και επ' ουδενί θα υπερκερασθεί. Αυτό ενισχύεται έτι και έτι περισσότερον με την επανάληψη της ακροάσεως. Είναι πλέον Σημείον Αναφοράς. Όταν θα αναφέρομαι στην Ελληνική μουσική ως καλλιτεχνική αξία, μαζί με άλλα δισκογραφημένα αριστουργήματα, θα εντάσσω εφεξής και το «Πρόσωπο της Αγάπης». Θωμάς Ταμβάκος Jazz & Τζαζ τεύχος 112, Ιούλιος 2002 Νένα Βενετσάνου και Καλλιόπη Τσουπάκη. ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ 1. Σ' ΕΝΑ ΦΙΛΟ – Μαρίας Πολυδούρη (4:29”) 2. ΑΝΕΜΟΣ ΦΥΣΑ - Καλλιόπης Τσουπάκη (5:09”) 3. Σ' ΑΓΑΠΩ – Βικτωρίας Μακρή (3:47”) 4. ΕΛΑ ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ Μ' ΑΝΑΓΓΕΛΝΟΥΝ & ΕΛΑ - Γιώργου Σαραντάρη (4:25”) 5. ΟΝΕΙΡΟ - Μαρίας Πολυδούρη (4:03”) 6. Η ΑΝΟΙΞΗ ΕΦΤΑΣΕ - Μαρίας Πολυδούρη (4:57”) 7. ΜΑΚΡΥΑ – Κ.Π. Καβάφη 4:20”) 8. ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ - Μαρίας Πολυδούρη (5:08”) ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ Ακούστε το "Σ' ένα φίλο" : Κλικ εδώ Ακούστε το "Έλα μαζί μου" : Κλικ εδώ Ακούστε το "Όνειρο" : Κλικ εδώ    Συνέντευξη της Νένας Βενετσάνου στη Μαρία Χατζόγλου - Τι υποδηλώνει ο τίτλος του δίσκου; Ίσως η αγάπη να είναι αυτό που λείπει από τις ζωές των ανθρώπων. Ως προς το "πρόσωπο"... αυτό αφορά στη μεγάλη μας αισιοδοξία που μας κάνει να λέμε ότι εμείς το έχουμε ανακαλύψει! Και τα δυο μαζί νομίζω ότι δηλώνουν την προσπάθεια του καλλιτέχνη να εμφανίσει τα αφανέρωτα, τα αδήλωτα, τα οποία έχουν ίσως μεγαλύτερη αξία από τα υλικά πράγματα γιατί είναι αυτά που μένουν τελικά στις ψυχές των ανθρώπων. Υπάρχει ένας στίχος της Βικτωρίας Μακρή που λέει "η αγάπη έχει πρόσωπα πολλά". Αυτό το παραφράσαμε, είπαμε το "πρόσωπο της αγάπης", εννοώντας το σύνολο της δουλειάς μας. -Γράφετε στο σημείωμα που υπάρχει στο ένθετο του δίσκου ότι "τα τραγούδια αυτά σηματοδοτούν την αλλαγή που αναζητώ στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι". Τι εννοείτε με αυτό; Ποια είναι η αλλαγή που προσδοκάτε;  Έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε ασχοληθεί πολύ με το "λαϊκό" μέρος που αφορά στο έντεχνο τραγούδι, τη λαϊκή του δηλαδή καταγωγή. Κι έχουμε παραβλέψει ότι το έντεχνο τραγούδι έχει και ένα άλλο συστατικό, την κλασική μουσική. Ο νέος μου δίσκος είναι μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, το νέο δηλαδή στοιχείο, το οποίο όμως έχει και τις πάγιες αξίες της τέχνης. Νομίζω ότι αυτό είναι που θα κάνει ίσως και το έντεχνο ελληνικό τραγούδι πιο προσιτό σε περισσότερο κόσμο και σ' έναν κόσμο που αγαπάει την καλή μουσική και την κλασική μουσική. -Θα έλεγα ότι το λαϊκό μέρος είναι και το πιο προσιτό σε αυτό που λέμε "ευρύ" κοινό, έτσι δεν είναι; Ναι, σε αυτούς που αγαπούν τη λαϊκή μουσική. Αλλά και αυτός ο μεσαιωνισμός που έχει πέσει στο τραγούδι... Έχει καταντήσει βάρβαρο πια και τυποποιημένο. Δεν έχει έμπνευση, δεν έχει ανάταση το τραγούδι. Αν δεν έχει αυτού του είδους τα στοιχεία, εμένα με θλίβει και νομίζω και πολλούς άλλους. Το θέμα όμως δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι, το θέμα είναι γιατί εμένα με ενδιαφέρει αυτό το πράγμα. Με ενδιαφέρει το πιο σοβαρό μέρος του τραγουδιού, γιατί πιστεύω ότι με αυτό μόνο μπορούμε να προχωρήσουμε, να βρούμε κάτι καινούργιο. Και στην περίπτωση της Καλλιόπης Τσουπάκη νομίζω πως είναι έτσι, βρήκε κάτι νέο, που θα δώσει και το "θάρρος" στους άλλους να προχωρήσουν, να τολμήσουν να προτείνουν κάτι άλλο. Γιατί οι συνθέτες γράφουν, αλλά οι εκδότες μπλοκάρουν το υλικό. Ξέρεις πόσους συνθέτες έχουμε σπουδασμένους, με άποψη, όνειρα, με έργο; Και κάθονται και ακούν τα ντάπα-ντούπα. -Σίγουρα, τους είναι πιο δύσκολο να βρουν δισκογραφική στέγη. Αυτό γιατί λέτε να συμβαίνει; Έλα ντε, ξέρω κι εγώ; Εγώ νομίζω ότι είναι πια θέμα μόρφωσης. Νομίζει ο κάθε παραγωγός ότι είναι ειδικός τραγουδολόγος. -Εγώ θα έλεγα ότι νομίζει πως είναι ειδικός περί της αγοράς. Αυτό είναι το χειρότερο! Γιατί αν κάποιος ισχυριστεί ότι ξέρει τους νόμους της αγοράς είναι τουλάχιστον τρελός. Το μυστικό της επιτυχίας δεν υπάρχει. Όταν είσαι καλλιτέχνης σε χειροκροτούν γι' αυτό που είσαι, ούτε για τα μυστικά που ξέρεις ούτε για τίποτε από αυτά. Αν συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι πόσο έχουμε αφήσει στην τύχη του αυτό το πράγμα που λέγεται τραγούδι και τέχνη -γιατί το τραγούδι είναι τέχνη, δεν είναι κάτι ευτελές, μπορεί να γίνει ευτελές όπως και κάθε τι, αλλά είναι και κάτι μεγαλειώδες. Όταν λοιπόν το αφήνουμε στους ανίδεους... Έχουν ανοίξει έναν τεράστιο φάκελο που το έχουν ονομάσει "τραγούδι" και τα έχουν χώσει όλα μέσα και από εκεί και πέρα δεν υπάρχει τίποτε άλλο για τη μουσική. -Για καλλιτέχνες της δικής σας πορείας ίσως να είναι λίγο πιο εύκολη η "αντίσταση" σε όλα αυτά. Βέβαια. Και ίσως η δική μου πορεία μέσα στο χώρο να είναι στο σύνολό της αισιόδοξη, ως παρουσία να δίνει κουράγιο σε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι έχουν διάθεση να τα παρατήσουν. Εγώ δεν τα παράτησα. Δεν με έριξε αυτή η πίεση. Γιατί πάντοτε έβρισκα κοινό, δεν επέμεινα μόνη μου, ήταν το κοινό που με οδηγούσε. Και αυτό είναι το μεγάλο μου πρόβλημα εδώ στην Ελλάδα, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που φαντάζονται ότι εγώ δεν έχω κοινό. Όχι εγώ προσωπικά, αλλά το είδος της μουσικής που κάνω. Κι αυτό είναι λάθος, είναι αυταπάτη. Έχει τέτοιες αντιστάσεις η τέχνη που δεν πρέπει να μας φοβίζει ότι θα μένουμε χωρίς δουλειά. Αυτό που έχει μεγαλώσει δυσανάλογα είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο "γιούρια" στην πίτα των εσόδων, αυτό είναι το τραγικό. Όλο το πράγμα έχει εμπορευματοποιηθεί. Είναι βαθιά υποτιμητικό για τον πολιτισμό αυτό το πράγμα. Και τελικά αυτό που θα μείνει, είναι ο γραπτός λόγος, το τραγούδι, τα εικαστικά... Αυτά είναι η αθανασία μας, δεν είναι τα "μασούρια" και οι πισίνες. -Πλην όμως, το "μασούρι" που λέτε είναι "θεός" στην εποχή μας -και μάλιστα όχι απλά το κέρδος, αλλά το γρήγορο κέρδος. Τζογαδόρικα πράγματα. Η ανεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας σε ορισμένους ανθρώπους υποδηλώνει και το πόσο ανθεκτικοί είμαστε. Υπάρχει ένα μεγάλο ρητό που πάντα το λαμβάνω υπόψη "η τέχνη αντικαθίσταται μόνο δια της τέχνης." Τα πράγματα στις τέχνες δεν είναι απόψεις, είναι κατασκευές, στηρίγματα, συναισθήματα. Δεν κάνεις μαζική κουλτούρα. Αυτό θέλουν να κάνουνε βέβαια οι περισσότεροι, μαζική κουλτούρα. Προπαγάνδα, "μαρμελάδα" για τον όχλο. Θα μου πεις, γιατί ο κόσμος τα αγοράζει; -Δεν το έχει λύσει κανείς αυτό το ζήτημα. Το "αυτό θέλει ο κόσμος, αυτό του δίνουμε" είναι μια μεγάλη κουβέντα. Η γνώμη μου είναι η κατανάλωση των σκουπιδιών υποδηλώνει το πόσο λίγο εκτιμούν οι άνθρωποι τη ζωή. Όταν ο δημόσιος χώρος, η συλλογική συνείδηση φλερτάρουν συνέχεια τον θάνατο -με τη βαθιά έννοια το λέω αυτό- τότε απαξιώνει ο κόσμος να καταναλώσει το καλό, γιατί σου λέει δεν είναι για μένα. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι τους αξίζει το καλό. -Να φύγουμε από το τραγούδι και να πάμε λίγο στα πολιτικά πράγματα, με τα οποία έχετε αναμειχθεί. Τι αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία; Έχει νόημα να ασχολείται κανείς, αξίζει να προσπαθεί; Μόνο αν ασχοληθεί ο λαός, και παίξει και αυτός το ρόλο του. Εγώ δεν είμαι πολιτικός, είμαι όμως ενεργός πολίτης, δεν μ' αρέσει η εξουσία να την ασκώ. Προτιμώ να έχω την ισχύ της τέχνης μου. Στην πολιτική χρειάζεται να είσαι πολύ βαθύς γνώστης του τεχνικού μέρους της διοίκησης πράγμα που εγώ δεν είμαι. Φοβάμαι λοιπόν μην κάνω καμιά χοντράδα, γιατί είμαι και λίγο αυταρχικό άτομο. Μου βγάζει επιθετικότητα η εξουσία. Ενώ η τέχνη με ηρεμεί, με βοηθάει να είμαι καλή. Κάποια στιγμή πρέπει ο κάθε ένας από μας να έχει συνείδηση ότι ανήκει σε ένα σύνολο, δεν μπορεί να λέει συνέχεια "δεν ξέρω" ή "δεν μ' ενδιαφέρει". Εγώ είμαι πάντα επικουρική στην πολιτική, αλλά και πάντα παρούσα, δεν εγκαταλείπω το σπορ. Εκεί που είμαι πολύ αμήχανη είναι για το θέμα των γυναικών. -Λέγεται ότι γυρίζουμε προς τα πίσω σε αυτό το ζήτημα. Το θέμα της εκμετάλλευσης των γυναικών, όπως στο θέμα της πορνείας, είναι κάτι το τραγικό. Είναι απάνθρωπο, και όμως είναι ακόμα ριζωμένο στις κοινωνίες. Βαδίζουμε με στερεότυπα. Έχουμε πειστεί ότι ο καπιταλισμός είναι κάτι καλό, και ότι ο καλός προκόβει ενώ ο "κακός" είναι ένας μαλάκας ο οποίος πρέπει να καταδικαστεί εκεί και είναι άξιος της μοίρας του. Ε, όχι. Είναι βαρβαρότητα. Γι' αυτό λέω ότι δια της τέχνης μπορείς να δείξεις στους ανθρώπους πράγματα. Όταν η κοινωνία βάλει την τέχνη στο υψηλότερο βάθρο θα έχουμε ισορροπία. Τώρα υπάρχει βαθιά εκμετάλλευση των ανθρώπων. Πηγή: από το site http://www.e-go.gr Βιογραφικό σημείωμα: Η Νένα Βένατσάνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955, σε ηλικία 6 χρονών άρχισε να μαθαίνει μουσική παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα πιάνου. Το 1973, έφυγε στη Γαλλία για πανεπιστημιακές σπουδές. Σπούδασε στη Besason Ιστορία της Τέχνης μέχρι το 1977 και πήρε μαθήματα τραγουδιού στο Παρίσι, από την Ίρμα Κολάση (Irma Kolassi). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1977 για να συντάξει μια εργασία μεταπτυχιακή πάνω στο έργο του Γ. Τσαρούχη, ξαναέρχεται σε επαφή με την νέα, μεταδικτατορική πραγματικότητας της Ελληνικής κοινωνίας. Γράφει και τα πρώτα της τραγούδια που γίνονται σημείο αναφοράς του Γυναικείου Κινήματος στην Ελλάδα αφού έχει έρθει σε επαφή με διάφορα κοινωνικά κινήματα. Γνωρίζεται με την Ελένη Καραϊνδρου και τον Χρήστο Λεοντή. Εμφανίζεται στην τηλεόραση και δίνει το πρώτο της υπαίθριο κονσέρτο μπροστά σε 3000 άτομα. 0 Χρήστος Λεοντής την προσλαμβάνει για μια δίχρονη περιοδεία. Η συμμετοχή της σ' ένα τηλεοπτικό διαγωνισμό που είχε στόχο την προβολή νέων ταλέντων, της δίνει ένα βραβείο. Την επομένη, την προσκαλούν στο τρίτο πρόγραμμα του ραδιοφώνου για να τραγουδήσει στην πετυχημένη εκπομπή του: "Εδώ Λιλιπούπολη". Εκεί συναντιέται με τον Μάνο Χατζιδάκι, επικεφαλή του Τρίτου και αρχίζει μια μακροχρόνια συνεργασία μαζί του. Συνάντιέται με τον Αλέκο Πατσιφά, (διευθυντή της εταιρίας Λύρα). Ενθουσιασμένος της προτείνει να ηχογραφήσει έναν δίσκο με δικές της συνθέσεις, μελοποιήσεις 5 ποιημάτων του Paul Eluard στα γαλλικά και 6 ελληνικά τραγούδια. Έτσι λοιπόν η Νένα Βενετσάνου σε ηλικία 24 χρονών ξεκίνησε δημιουργώντας μια ισορροπία ανάμεσα στην κλασσική τεχνική και το λαϊκό τραγούδι και κατορθώνει να επιβάλλει ένα υποδειγματικό τρόπο τραγουδιού που την οδήγησε στην πρώτη σειρά των Ελλήνων καλλιτεχνών. Εκτός από τη συνεργασία της με το Μάνο Χατζιδάκι, έχει συνεργαστεί με μεγάλους συνθέτες και τραγουδιστές, όπως ο Νίκος Μαμαγκάκης και Μίκης θεοδωράκης. Επί σειρά 15 ετών, η Νένα Βενετσάνου συνδέθηκε με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, όταν αυτός μετά την παραίτηση του από το ραδιόφωνο, αποφάσισε να παρουσιάζει κύκλους τραγουδιών σε μορφή κονσέρτου, διαλέγοντας από τα όψιμα έργα του και συνθέτοντας νέα. Έτσι η Νένα Βενετσάνου άρχισε συγχρόνως με την περιοδεία της με τα Μουσικά Νιάτα που έκανε τότε, να περιδιαβαίνει την Ελλάδα με τη Μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, συνδέοντας τ' όνομα της με την προσπάθεια του συνθέτη να αναδιοργανώσει τη μουσική ζωή του τόπου την κατασπαραγμένη από τη δικτατορία. Τραγουδά όλα σχεδόν τα τραγούδια του συνθέτη και συμμετέχει σε μια πλειάδα συναυλιών εκτός Ελλάδος, αλλά και στα προγράμματα του Σείριου. Ο Νίκος Μαμαγκάκης είναι εξίσου σημαντικός για την πορεία της. Της εμπιστεύτηκε την "0δύσσεια" και τον "Ερωτόκριτο", φέρνοντάς την έτσι σε επαφή με ένα άλλο είδος μουσικής που μέχρι τότε αγνοούσε. Επίσης ο Νίκος Μαμαγκάκης ενορχήστρωσε για τη φωνή της τα "12 Λαϊκά Τραγούδια" του Λόρκα. Με τον Μίκη θεοδωράκη έχει εμφανιστεί κατά καιρούς στο βασικό ρεπερτόριο με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και τα Μουσικά Σύνολα. Έχει επίσης συνεργάστηκε με τους Ν. Μαυρουδή, Luis Luch, Αγγελική Ιονάτου, Michel Moutanaro, Ν. Κυπουργό, Λ. Πλάτωνος, Μαρίζα Κωχ, κ. α. Η Βενετσάνου έχει συνεργαστεί ως σολίστ με τις ορχήστρες: Metropol Orchestra Utrecht, National Orchestra Kieve, Ossipof Orchestra Moscou, Oxford Orchestra England, Καμεράτα Μεγάρου Μουσικής, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Ορχήστρα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Σολίστες της Μόσχας, Ορχήστρα του 21 αιώνα Μόσχας, Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας της Βουδαπέστης. Με το συγκρότημά της έχει τραγουδήσει σε μεγάλες αίθουσες όπως:Τάουν Χωλ Ζυρίχης, Chatelet στο Παρίσι, Palais des Beaux Aptes Bruxelles, Nova Opera Μόσχας, και σε πολλές άλλες αίθουσες όπως: Soche Player, Nembley Stade, Theatre des Champs Elysses, Klein Comdie, Uradembourgen Zall στην Ουτρέχτη, Opera de Toulou, Paradiso, Όπερα του Άμστερνταμ, Όπερα του Πεκίνου, Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής, Ολυμπιακό Στάδιο της Βαρκελώνης, Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, της Αρχαίας Ολυμπίας, της Εφέσσου κ.α. Στη Δισκογραφία: 1983 Του έρωτα και του Πάθους, 1994 Εικόνες, 1994 Το κουτί της Πανδώρας, 1996 Νέα Γη, 1997 Αγήρων ήχος θεάτρου, 1999 Η Νένα Βενετσάνου τραγουδά Μάνο Χατζηδάκι, 2000, Η Νένα Βενετσάνου τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη, 2000 Ζεϊμπέκικο Λαϊκές Προσευχές, 2003 Καφέ Γκρέκο, 2008 Προσανατολισμοί, Ηλία Ανδριόπουλου - Οδυσσέα Ελύτη. Η Νένα Βενετσάνου έχει οργανώσει εκδηλώσεις για την προώθηση της Ελληνικής Μουσικής στο Βέλγιο και τη Γαλλία καθώς και σεμινάρια θεωρητικού ενδιαφέροντος για το Ελληνικό Τραγούδι. Ο Σύλλογος Φίλων Θεάτρου Λαμίας το 1986 την τίμησε για την προσφορά της στο Ελληνικό τραγούδι. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Charls Cross. Το 1992 βραβεύτηκε από το International Peace Bureaux (Διεθνές Γραφείο Ειρήνης), για την προσφορά της στην Ειρήνη και τον Πολιτισμό στον τόπο της. Η Νένα Βενετσάνου είναι μια σπουδαία ερμηνεύτρια αλλά και τραγουδοποιός που επιμένει σε μια άλλη εικόνα μακριά από την τρέχουσα "ροζ" αντίληψη για το τραγούδι. Με ένα τραγουδιστικό πρότυπο, διαμορφωμένο από τη χρυσή εποχή του Ελληνικού τραγουδιού επιλέγει συνειδητά τη στάση της μέσα σ 'αυτό συνδυάζοντας τη σοβαρότητα με την αμεσότητα για να υπερασπιστεί το καλό ελληνικό τραγούδι. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή Φεστιβάλ μουσικής, έχει τραγουδήσει σε πολλές ξένες χώρες κερδίζοντας την αναγνώριση. Έχουν πει για τη Νένα Βενετσάνου: «Είναι μία φωνή που ισορροπεί με ευφυϊα ανάμεσα στο κλασικό και το λαϊκό τραγούδι, χωρίς να χάνει ποτέ τον αισθησιασμό της. Μια πλήρης φωνή». Μάνος Χατζιδάκις «Έχει βαθειά αφοσίωση στη Μουσική, μεγάλο ταλέντο και με θρησκευτική θα έλεγα σοβαρότητα αντιμετωπίζει το λειτούργημά της. Οι ερμηνείες της φτάνουν στην καρδιά της μουσικής». Μίκης Θεοδωράκης «Απ’ όλες τις τραγουδίστριες που έχουν φωνητική ιδιοσυγκρασία η Νένα Βενετσάνου είναι καλύτερη. Πάρα πολύ σπουδαία φωνή, συνεργάτης και φίλη μου». Νίκος Μαμαγκάκης Πηγές: το site www.musiccorner.gr, Βικιπαίδεια.  Επιλεκτική δισκογραφία: