Επειδή το Α και το Ω αυτών που θέλω να σου πω
σε μια λέξη είναι κλεισμένα...
κι επειδή αυτή τη λέξη την αγέννητη που θέλω να σου γράψω
ακόμη δεν την βρήκα...
ταξιδεύω ξανά σ' εκείνες... τις πρώτες λέξεις
που πάντα θ' ανασαίνει η ψυχή μου
Σ'αγαπάω...
στην αγέραστη ομορφιά των λέξεων...
στην αγέραστη ομορφιά των λέξεων...
στο ρεμβασμό της θάλασσας...
στο στοχασμό του ανέμου...
σε ήχους μυστικούς...
στη νοτισμένη αγρύπνια του φθινοπώρου...
στις ρωγμές που άφησε στην ψυχή σου ο χρόνος...
στο μέτρημα του πόνου σου...
στην συλλογή των πληγών σου...
στης απουσίας το κοφτερό λεπίδι...
σε γράμματα κλειστά,ανεπίδοτα...
στην ανεξόφλητη οφειλή στην αμεριμνησία της νιότης...
στην άγια γνώση του έρωτα...
σ'έναν ανασασμό από το μελτέμι της αυγής...
σε μια σταλαγματιά ιδρώτα αγάπης...
στους αφύλαχτους ουρανούς μου...
*Αναστασία*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου