Απουσία -Ούτε πληγή /ούτε τραύμα ...

Δεν ξέρω τι περιμένω - πάντως όχι να 
φανείς 
αφού η απουσία σου (η απουσία σου) έγινε τρόπος ζωής.

*"Δωσ' μου τη σύνεση θεά, 
όχι όσον έρωτα ποθώ....
μα όσο αντέχω."(Β' Στάσιμο της Μήδειας του Ευριπίδη)

Στο δοξάρι της νύχτας /κρεμάστηκε απόψε το φεγγάρι

Μικροί ερωδιοί /αναγγέλουν τον ερχομό της καινούργιας μέρας 

Εδώ, τα όνειρα πολεμούν για  να κερδίσουν/ το πρώτο χαμόγελο του Ηλιου. 

Η απουσία σου ένα καρφί στη μνήμη 

Ούτε πληγή /ούτε τραύμα 

Ποια αέναη σιωπή να νιώσει τον πόνο /που σταλάζει κόμπο /κόμπο το δάκρυ της ψυχής;

Κι εσύ μέσα μου μια μπόρα/που δεν λέει να ξεσπάσει..

Τώρα πια /κάθε φορά που σε θυμάμαι /δεν ξέρω τι με περιμένει...
''Οταν το σώμα  καιόμενη βάτος αναγαλλιάζει και φλέγεται''...
Η Φράση στα εισαγωγικά ανήκει στον (Α.Εμπειρίκο)

Η απόσταση μεταξύ των σωμάτων
δεν είναι κανόνας του χορού
είναι ο βραδύς ψαλμός της προσέγγισης
το αμήν της βαθύφωνης έλξης
Χάρη στην εξαίρετη ακουστική της σμίλης
βοά διατυμπανίζεται το σύρσιμο της σάρκας
προς το χυμώδη καρπό της ενώσεως- (Κική Δημουλά)